kendime mektuplar

  Aslında böyle bir başlıkla başlayan bir yazı bana ters ama herkes gününü ve gün içinde yaşadıklarından ortaya çıkan ruh halini not alırken böyle bir başlık atıyor. Şimdi daha iyi anlıyorum. Konuşup gününü paylaşacağın hiç kimsenin olmaması insanı kanepesiyle yastığıyla ya da not aldığı o defter parçasıyla muhatap ediyor. Onlar cansız...

Terminaldeyim... AŞTİ’de. Biraz önce düşündüm de benim bu terminallerde ne kadar çok zamanım geçiyor. Çoğu zaman hayatımla ilgili birçok kritik kararı da yine terminallerde aldım. Ve birçok delilik yaptım bu yerlerde. Mesela Gaziantep’e gitmek için gelip Isparta’ya gittiğim çok olmuştur. Bu gün de aynı şey oldu Van’a gitmek için geldim...